Uit: Tips en Weetjes over trainingsacteren 61

Deze keer mijn blog "NU even niet!"

Het aantal minuten en uren in een dag verandert niet, de manier waarop ik er mee om ga wel. Op een of andere manier lukt het me nooit om een geregeld en georganiseerd leven te leiden. Ik lijk altijd meer minuten te verwachten of kies voor werk dat niet in die kostbare tijd past. Daar om ik altijd wel weer uit, dus het is geen ramp, maar het is goed om eens te benoemen dat ik niet goed ben in time-managment.  Ik zeg dan vaak dat ik daar ook goed op gedij. Maar eigenlijk is dat maar deels waar. Het is ook een soort excuus om iets niet te hoeven. Op tijd beginnen, bijvoorbeeld. Of opruimen.
Ik ben zeer goed in het verplaatsen van dingen, maar opruimen is niet mijn sterktste kant. Als ik alles aan de kant heb weet ik een dag later niet meer waar ik alles gelaten heb dus zoek ik nieuwe manieren om te 'ordenen'. Nou, niet dus.  

Ik ben ook zeer goed in het focussen als ik kort tijd heb. En terwijl ik dit schrijf weet ik ook dat een excuus is om mezelf niet bij kop en kont te hoeven pakken om op tijd te beginnen.

Zucht...

Na een intense periode van drukte, gebroken schouder, zorg, Corona perikelen (zelf niet gehad, maar het beinvloedt wat ik doe) en nieuwe ontwikkelingen in werk, een periode waarin ik ook mantelzorger ben geworden, met alles wat dat met zich meebrengt (een rol die me wel blijkt te passen) is mijn huis toe aan verandering. En dat gaat ook niet zonder slag of stoot. Het is niet simpel overal een likkie verf overheen doen. Ik wil een andere bank. En als ik dan een andere bank heb, waar zet ik die dan neer? Niet op dezelfde plek, maar waar wel. Een kast staat op een potentiele plek dus die moet dan ergens anders staan. Op de muur bij mijn bureau wil ik iets met kleur schilderen, al weet ik nog niet wat, maar het past dan niet meer bij het bureau.
Mijn kinderen geven me ideeen over hoe ik t allemaal anders neer kan zetten, al moet 1 kast er dan aan geloven. Ik heb gewoon teveel kasten! In de loop der jaren ben ik kleiner gaan wonen maar mijn meubels zijn gewoon meegegaan.
Oke, ik weet welke kast mag verdwijnen. Dan moeten wel alle spullen die er in zitten naar een andere plek.
Voel je m aankomen? Ik ga schuiven. Verplaatsen, anders indelen, ik duik in mijn oude patroon.
Opnieuw.
Die kast mag weg. Wat in die kast wil ik werkelijk houden, wat kan weg?

Videobanden, wie kijkt nog videobanden? Een oproep op een gratisaftehalenpagina levert niets op. Ook al doet het zeer, (nadeel van zuinig zijn is dat je ook niet makkelijk weggooit), ze gaan naar de stort. "Dag kapitaal" zeurt een stemmetje. "Weer een la leeg" zegt de tegenstem.
Mijn la met alle verbandmiddelen enzovoorts kan mooi worden geschoond en in een kleinere la in een andere kast. De 'o liggen die hier' spullen uit die la kunnen voor een deel gewoon weg. Oud papier, ik heb de bak alweer bijna vol. Tussendoor ben ik ook met het schilderen begonnen. Alles wat los op kasten stond mocht dus even tijdelijk opgeruimd. Waar? Nou, ik heb nu een paar lege lades...

Planten maar even in de keuken. Gordijnen... ach wat, die wil ik vernieuwen. Meer passend bij de nieuwe uitstraling. En die boeken horen eigenlijk op mijn werkkamer, maar dan daar ook even een selectie in maken. Die AH tuintjes mogen ook de echte tuin in. Daar is het wel goed om even te ruimen want er is best veel onkruid gekomen in het vroege natte voorjaar.

Voorjaar. Ik ben gewoon een voorjaarsschoonmaak aan het doen! Wat ik altid zo gekunsteld vond, want als je wilt schoonmaken kan je dat het hele jaar door doen. En toch doe ik het nu. En weet je, ik voel me d't hardstikke fijn bij. Kasten die al 12 jaar op hun plek staan van de kant en weg met die stof en ragplekken. Schoon moet het zijn.

Zo gaan die dingen. En dan maar even geen tijd voor schrijven. Dat doe ik toch t best in een rustige omgeving. Zou ik die dan eindelijk eens gaan maken? Als ik de tijd er voor maak...


Goed bezig, toch?