Als je bedenkt dat Bla-bla wordt omschreven als uitingen zonder veel zeggingskracht is het bijna opvallend dat het woord Bla-bla in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie staat. Daarmee zijn als ik het kort door de bocht neem uitingen zonder veel zeggingskracht verheven tot een officieel erkend begrip. En dat is niet zo gek. Als iemand "Bla-bla" zegt weet vrijwel iedereen meteen wat er mee wordt bedoeld.  

In het puzzelwoordenboek komen alternatieven naar voren als: 

1) Geklets 2) Geleuter 3) Gezever 4) Gezwam 5) Gezwets 6) Hol gepraat 7) Holle praat 8) Kletspraat 9) Lariekoek

En ja, dat is het vaak ook. Het geklets dat nergens echt over gaat, waar je niet over hoeft na te denken, waar je al zeker niet op hoeft door te vragen of om verduidelijking te vragen. Omgaan met Bla-bla werkt het best als je ook gaat Bla-bla-en. Als puber kon ik dat enorm goed. Echt over van alles praten, liefst over niks, de slappe lach krijgen en vooral niet nadenken over wat ik echt ergens van dacht. Stel je voor dat iemand zou ontdekken dat ik misschien wel onzeker was (en niet zo'n beetje ook). Of nog zo bleu als ik weet niet wat... nee, ik moest vooral volwassen en ervaren overkomen vond ik. Bij vrienden, want met mijn moeder kon ik natuurlijk niet praten (het arme mens). We hebben het er later wel over gehad hoe ongrijpbaar ik in die tijd voor haar was. Mijn moeder was niet van de Bla-bla. Zeg wat je te zeggen hebt of hou je mond en dat zei ze dan met humor. Want mijn moeder had veel gevoel voor humor. Alleen als je in de Bla-bla-periode zit kan je dat niet zo waarderen. Dan voel je je niet serieus genomen namelijk (*ja echt, want met mijn Bla-bla wist ik me daar toch enorm staande te houden in de grote wereld! En dat was bloedserieus!)

Ik kan nog steeds goed Bla-bla-en. Als ik niet wil dat een ander merkt dat ik niet lekker in mijn vel zit (niet iedereen hoeft dat te weten namelijk), dan weet ik heel goed de aandacht van mij af te leiden middels Bla-bla. "Joh, tijd niet gezien? Snel eens koffie doen? Nee, niet nu, druk he, je kent me." of "Ja het gaat supergoed met me. Gister was ik nog naar de film, zo'n goeie film? Heb je die ook gezien? Moet je echt doen! Zoals het begint! Je zit er meteen in! enz. enz.". Een mooi voorbeeld van Bla-bla zit in een theaterstuk waar ik ooit in speelde: De God van de Slachting. Er heerst een ongemakkelijke stilte, en een van de mannen doorbreekt dat door zich af te vragen of een "torte" nou gebak of taart is. Daar kan je dan heel uitgebreid op doorgaan, want dat is me toch een Bla-bla. 

Ik moet vaak aan mijn moeder denken als ik in een training mensen tegenkom die met heel veel (liefst ingewikkelde) woorden proberen iets voor elkaar te krijgen. Of juist door zijden handschoentjes te gebruiken om mij vooral niet te kwetsen. Ik vind dan dat ik een heerlijk vak heb: ik mag namelijk daar heel puur op reageren, en hoor me dan vaak als mijn moeder klinken: "Ik hoor heel veel woorden, maar ik heb geen idee wat je nou eigenlijk wilt zeggen." of "Kan dat ook in Jip en Janneke taal? Die begrijp ik namelijk beter". Soms laat ik door mijn gedrag merken dat de Bla-bla me niet bereikt. Ik kijk weg, of ik zeg ja en amen, ook als een nee op zijn plaats zou zijn en laat non-verbaal merken dat ik afgehaakt ben. Door het zo duidelijk te laten merken hoop ik dat de ander in ziet dat er iets is dat niet meer aansluit. Dat de boodschap niet (meer) overkomt zoals bedoeld. 

Gek eigenlijk. Op een of andere manier leren we dat rechtstreeks zijn niet verstandig is. Dat je beter voor- en omzichtig te werk kunt gaan. Maar het effect van Bla-bla is dat het wordt afgedaan als geklets, geleuter, gezever, als gezwets, gezwam, hol gepraat enzovoorts. En dat is NIET wat je wilt bereiken, toch? Laat de Bla-bla waar hij hoort, op informele onspannen momenten en geniet er dan ook van, want uitgebreid Bla-bla-en kan heel bevrijdend zijn. Maar als het er toe doet, als je echt iets wilt bereiken, dan kan Bla-bla beter achterwege blijven. Zeg de dingen in heldere taal, en recht voor z'n raap. Niet altijd makkelijk, maar wel effectief. En als de ander schrikt, boos wordt, verbaasd is? NO problem! Dan is je boodschap overgekomen. En daar gaat het om. 

Mooi vak toch?