Knuffelbeer of grizzly?

Uit Tips en Weetjes over Trainingsacteren 66

Als kind leerden we makkelijk, spelenderwijs. Zo gemakkelijk als destijds meestal alles ging, zoveel lastiger kan het zijn als je veel later in een leertraject start.
Iemand zei me: "ik ben te oud om nog goed Spaans te leren, maar gelukkig spreekt mijn vrouw de taal".
Dat vind ik mooi: dat je kunt erkennen dat het oke is als iemand anders iets kan wat jij niet kunt en dat je daar vrede mee hebt.
In dit geval was de leeftijd voor deze persoon de belemmering om toch te gaan leren. En misschien ook de overtuiging dat het niet meer zou lukken.
Stel dat zijn vrouw hem toch de taal wil laten leren, dan zal hij waarschijnlijk met een hoog 'ja maar' gehalte benoemen waarom hij dat niet ziet zitten.

Elke 'ja maar' kan je zien als een beer op je weg. Die spreekwoordelijke beer wil nogal wat wegen bewandelen. En het is bekend: beren kan je beter ontwijken. Hoe groter hoe gevaarlijker. Wat als een klein beertje begon kan inmiddels een reuzachtige grizzly zijn waar je echt niet mee wilt dealen.
Als we iets niet aandurven of ontlopen wordt onze spreekwoordelijke beer met de dag groter. Ken je dat? Dat je denkt: had ik dit of dat maar meteen gedaan, want nu durf ik het niet meer. Doordat de beer in de weg is gaan staan en steeds groter is geworden kan je de weg niet meer zien. De beer roept een angst op waar je niet omheen kan.

Je kan dan fluitend een andere weg nemen, de beer ontwijken, maar die weg leidt niet naar hetzelfde punt. De man in het voorbeeld gaat niet via een andere weg opeens Spaans spreken, nee, zijn weg is geworden: ik laat het aan mijn vrouw. 

Prima toch? We hoeven niet alle beren te bevechten, maar je kunt je afvragen of die beer wel zo gevaarlijk is. Dat weet je niet omdat je niet echt naar hem toe gaat.

Wat gebeurt er als je een paar kleine stapjes zet, en zo beetje voor beetje uit je comfortzone stapt? Als je na iedere stap merkt dat lukt, en misschien zelfs goed voelt zodat je een volgend stapje durft te nemen? Die kleine stapjes maken eigenlijk dat je comfortzone groter wordt. En hoe groter de zone waarin jij je comfortabel voelt, hoe sterker je wordt.

Wie weet wordt je sterk genoeg om de beer van je weg te jagen. Jij hebt de beer tenslotte zelf op de weg gezet. Er is iets geweest waarom je hem hebt laten groeien tot grizzly-formaat. Het is aan jou of je hem zo groot wilt laten, of dat je door steeds dichter bij te komen, misschien wel ontdekt dat het eigenlijk een knuffelbeer is. Iets om te omarmen, zonder gevaar, en misschien zelfs om mee te nemen als je het pad opgaat. Dat zie je pas, als je het aandurft om er op af te gaan.

Hou me ten goede, ik beweer niet dat we alle beren moeten verslaan: we hoeven niet elke beer te 'bevechten'. Soms kan je er heel weloverwogen voor kiezen de andere weg te nemen, en daar volmaakt tevreden mee zijn.

Hoe is het met jouw beren op je weg? Zijn het grizzly's of knuffelberen?