Collega

Uit: Tips en Weetjes over trainingsacteren 38

Waar ik ook kom tijdens trainingen, heel vaak zijn er issues met collega's die aanleiding zijn om in een casus mee aan het werk te gaan.

Laatste sprak ik een deelnemer die erg veel last had van een collega. Tot in detail benoemde hij wat hij allemaal als lastig ervoer. Het was inmiddels een nogal onhoudbare situatie, het liefst zou hij willen dat die collega ontslagen werd. "En als t moet wil ik daar ook wel aan meewerken". 

Als de samenwerking zo vertroebeld is werk je niet meer met plezier. Met deze deelnemer ben ik gaan puzzelen over wat nou maakte dat het zo ver was gekomen. Ook bekeken we wat zijn aandeel in het geheel was, en op welke manieren hij al geprobeerd had de situatie te verbeteren.  Het zat hem hoog, dat het maar niet lukte. 

"Hoe vaak ik al niet gezegd hebt dat hij het niet volgens de procedure doet".

"Hoe vaak ik al niet dingen heb uitgeleend en nooit terug gekregen, maar als ik er wat van zeg gebeurt er niks"

"Hoe vaak hij niet te laat komt en te vroeg weg gaat, en ik zeg er steeds wat van". 

En zo nog een rij van irritaties die de samenwerking enorm zijn gaan verstoren. De deelnemer was er klaar mee. Laat hem maar "oprotten, dan heb ik rust". Zelfs dit voorbeeld gebruiken als casus in de training was bijna verspilde moeite, hij zag het niet meer zitten.

Toch vielen mij dingen op. Ik vroeg hem, wat het met hem deed als deze collega iets van hem leende. Wat het met hem deed als de collega een procedure negeerde. Wat het effect op hem was als de collega weer eens te laat kwam en te vroeg weg ging. Nou, dat wist ie wel. Als ie 'm aan zag komen liep hij weg, hij vermeed contact en kon zijn bloed wel drinken. Ik vroeg hem of die collega wist dat hij dit effect op hem had. "Dat moet ie toch wel snappen?"

De vraag is of een ander vanzelfsprekend snapt wat het effect van zijn gedrag is op jou. Je kunt je ook afvragen of iemand, als hij zo'n impact heeft op een collega, daar dan ook bewust voor gekozen heeft. Kiest hij er voor jou het leven zuur te maken? Nee, dat dacht de deelnemer niet. Hij denkt er niet eens over na, was zijn veronderstelling. 
Ik vroeg hem wat het effect zou zijn als hij dat eens kenbaar maakte. Eens op een andere manier dan hij altijd al had gedaan met hem in gesprek ging. Met als doel dat de samenwerking verbeterde. Want ontslag toewensen is een spoor waarin uiteindelijk alleen maar verliezers zijn. 

Het was voor deze deelnemer een nieuw inzicht dat hij dingen kon bereiken door te benoemen wat het effect van het gedrag van de ander op hem was. Hij was verrast dat het effect benoemen echt iets anders was dan zwak zijn, of dan toegeven. Dat het zijn positie zelfs sterker kon maken en belangrijk: met behoud van de relatie. Dat zijn eerdere pogingen niet werkten omdat het altijd alleen maar aanvallen waren, dat zijn aannames in de weg zaten voor een open dialoog nam hij mee naar huis als een van de meest waardevolle inzichten uit de training. Hij zal nog best vaak moeten oefenen en mogen struikelen om zijn eigen vaste patronen om te buigen, maar de wil is er. Omdat het werkt. 

Blij dat ik op deze manier met deze deelnemer mocht sparren en oefenen. 

Wat een mooi vak, toch?