6 juni Brandstof! Dag van de trainingsacteur 2017
Uit: Tips en Weetjes over trainingsacteren 21
Programma
Het is veel wikken en wegen geweest om tot het programma te komen. Uiteindelijk stond de ochtend in het teken van de eigen kwetsbaarheid en de middag stond centraal hoe je de deelnemers veiligheid kunt bieden om zich kwetsbaar te durven opstellen.
Onze eerste kwetsbaarheid kwamen we al tegen toen bleek dat de inloop toch meer tijd in beslag nam dan we hadden bedacht. Time-managment is wel een reflectiepunt voor ons!
De dag werd na het praatje van de voorzitter van de NVvT, Harry Muller, geopend door de dagvoorzitter, Henk Witteman. Hij introduceerde Bert van den Brink, jazzpianist docent, componist en arrangeur. Bert opende met muziek vanuit kwetsbaarheid en als middel om mensen te verbinden. Met humor en diepgang boeide hij met zijn verhalen en spel. Hij zou de hele dag door hebben kunnen gaan, maar de volgende spreker wachtte al.
Remko van der Drift, schrijver van het boek Fouten maken moed, zweepte de aanwezigen op met een faaltraining. Zijn inspirerende energie nodigde uit om de moed te hebben het falen van jezelf en anderen als leren en ontwikkelen te zien. Immers: je kunt zeggen dat je iets niet kunt, maar ook dat je iets NOG NIET kunt. Een wereld van verschil.
Na deze sprekers en een korte pauze was het tijd voor de eerste workshopronde over de eigen kwetsbaarheid. Arthur d’Ansembourg leidde in hoe het Socratisch gesprek je leert zonder aannames onderzoekend in gesprek te zijn en diepgaand in jezelf te zoeken. Jan Kortie bevrijdde in een fascinerend proces de stem van de trainingsacteur, durven zingen maakt kwetsbaar. Aike Voets liet ons de kwetsbaarheid van de clown in onszelf ervaren. Monique van Wieling daagde uit om de schaamte aan te gaan, om zo bij je kwetsbaarheid te komen. Uit de reacties tot nu toe blijkt dat de workshops goed gewaardeerd werden!
In de pauzes en na de lunch tracteerden de studenten van de Minor Trainingsacteren van de Noordelijke Hogeschool Leeuwarden ons op theatrale verrassingen over het thema kwetsbaarheid. Ludieke en onverwachte vragen tijdens de lunch: "Wanneer heb je je voor het laatst geschaamd?" Ja, durf te vragen ...
In de middag waren er weer workshops met als insteek veiligheid van de deelnemer. Dit keer Miranda Dros en Lotte Proot lieten deelnemers met behulp van Transactionele Analyse op zoek gaan naar ego-posities en laten zien dat het moed kost om je open te stellen. Dorine Mobron verbindt door verhalen te delen in de groep, en laat zien dat dit de veiligheidsbeleving bevordert. Bij Arie Speksnijder worden de deelnemers gevraagd na te denken over wat ze al inzetten om veiligheid te vergroten en met zijn SCARF-methode geeft hij een helder kader om vanuit aan die veiligheid te werken. Judith Schut geeft in de feedbackworkshop mee hoe je de veiligheid om feedback te kunnen ontvangen kunt vergroten. Peter Berkhout geeft een aantal drempelverlagende werkvormen mee en Aad Spee vervangt de ziekgeworden Sven Lanser (hulde daarvoor!) door onvoorbereid met de deelnemers over Appreciative Inquiry te spreken, over hoe een onderzoekende houding en waarderen wat er is je helpt om veiligheid te bieden.
Deze dag waren er ongeveer evenveel leden als niet-leden van de NVvT. In het laatste onderdeel hebben we via een speedy netwerkronde een klein beetje meer kennis kunnen maken.
De dag werd beeindigd door een fantastisch goed begeleide trommelsessie door Jaap Pluijers. 140 man aan het slagwerk op oude plastic vaten, wat een power, wat een energie. Fantastisch!
Met een borrel tot besluit werd de dag afgesloten en vertrok iedereen langzaam weer, gevoed met energie, naar huis.
Fuck-ups
Durf je te erkennen dat je het wel eens fout doet? Dat je soms een plank misslaat? De uitnodiging naar de deelnemers was om je grootste miskleun, een fuck-up in je werk, op te schrijven en openbaar te maken. Iedereen kreeg bij aanvang van het centrale programma een papieren sok, onderbroek of hemd. De dagvoorzitter, Henk Witteman, nodigde iedereen uit om daar die fuck-up op te schrijven, waarna al deze "vuile was" in de gang werd opgehangen> Het bleek bijna een feest van herkenning. Te laat komen, foute kleding dragen, mond vol tanden, op vakantie zijn terwijl je een afspraak had staan, onbedoelde beledigingen en meer kwamen geregeld terug in die vuile was.
Ik hoorde ook dat mensen "O ja dat had ik ook" riepen bij het lezen. Ik vond het zo leuk om te lezen, ik heb er een blog over geschreven. Over dingen waar je achteraf van zegt: "o, wat stom dat ik dat heb gedaan". De vele lachen die opkwamen laat mi weer zien dat gedeelde smart toch echt wel halve smart is. Niets zo erg als dat je echt de ENIGE bent die iets doms doet. En dat gevoel kan je hebben als je niet deelt WAT je dan deed. Misschien valt het altijd wel mee...
Terugkijkend....
... zijn we als commissie heel blij met het verloop van de dag en met de reacties op de dag zelf. Inmiddels stromen de evaluaties binnen en daar zitten kritische reacties tussen. Dat is fijn, want alleen maar positief zou niet kloppen: er is altijd genoeg te verbeteren. De ervaringen van zo'n dag zijn altijd persoonlijk. De invulling van het programma zal ook altijd gewaardeerd worden naar wat iemand persoonlijk heeft ervaren. We hebben geprobeerd een dag te maken waarin naast ontmoeten het kwetsbaar durven en kunnen zijn centraal stond. Dat vragen we van deelnemers, dat mogen we ook van onszelf vragen. Ook het vragen van een ongezouten reflectie in het evaluatieformulier is kwetsbaar.
Dank aan iedereen die er kon zijn en daarmee mede een dag mogelijk maakten. Het was een fantastische dag waar hardwerkende trainingsacteurs samen waren, iets wat in de dagelijkse praktijk maar weinig voorkomt.
