Ik kreeg een 8,5

Uit Tips en Weetjes over Trainingsacteren 12

Evaluaties en enquêtes

Evaluatie in trainingen, enquêtes, beoordelingen, wat zegt dit mij?
Dit cijfer werd mij gemaild een ruime week na de training. “Jullie onderdeel werd gewaardeerd met een 8,5.” Natuurlijk klinkt dat leuk, het is best een mooi cijfer. Ik heb de 9 ook al eens gehaald. Maar … ik weet eigenlijk niet wat er werd beoordeeld. Ik ken de vragenlijst niet.

Was het omdat we in een fijne ruimte zaten? Of dat er lekkere hapjes waren? Of was het tijdstip aangenaam? Wat is er over de inhoud van de training gevraagd? Over specifiek mijn rol in de training of over de training in het algemeen? Was het leuk omdat het met een borrel afsloot? Wat maakt dat mensen dit waarderen met een 8,5? (lees verder)

Soms kijk ik met trainers naar de formulieren. De ene trainer wil alleen maar weten of het cijfer hoog genoeg is. Dan heeft hij het ingevulde formulier nodig om aan de achterliggende organisatie te kunnen laten zien dat de training goed gewaardeerd werd. De training heeft namelijk wel geld gekost en dat wil je niet zomaar uitgeven. 
Een andere trainer geeft ze direct door, kijkt er zelf niet naar. “Dat zoeken ze op kantoor wel uit”.

Reflectie op ons aandeel

En er zijn trainers die er even voor gaan zitten, om samen te kijken naar hoe de groep het heeft gewaardeerd. Wat verwachte en verrassende reacties zijn. Dan bespreken we samen of we de reactie kunnen plaatsen. Soms weet je wat er tijdens de training gebeurde en waarom iets hoog of laag gewaardeerd wordt. Als het formulier anoniem wordt ingevuld is dat soms lastiger, maar het gaat er niet zozeer om dat we dat uitpluizen. Wat het voor mij belangrijk maakt, is dat we op ons eigen aandeel reflecteren. Dat het een moment is waarop wij, de acteur en trainer, de training nabeschouwen, onszelf vragen stellen, kritisch kunnen zijn en feedback geven. Dat vind ik waardevol! Van mij mag dit nog veel vaker, want niet alleen wij varen wel bij een analyse van een training en onze rol daarin, ook toekomstige deelnemers kunnen profijt hebben van wat wij er van hebben geleerd. Want zo kijk ik er tegen aan: wij leren van trainingen die we zelf geven. 

Geeft een enquête een reëel beeld van een training? Ik vraag me dat wel eens af. Als iemand met tegenzin aan de training begonnen is (er zijn genoeg trainingen die door de organisatie worden opgelegd), dan kan in het slechtste geval de groep een negatieve beoordeling geven, omdat ze er toch al geen zin in hadden. Echt, die sfeer heb ik wel meegemaakt. Sporadisch, maar toch.
Antwoorden kunnen sociaal wenselijk zijn, al doe ik daar misschien de deelnemers mee tekort. Ik probeer enquêtes en evaluaties altijd integer in te vullen, zelfs de vragen die ik niet zo boeiend vind (ik ben niet zo kritisch op tijdstippen bijvoorbeeld). Het merendeel van enquêtes wordt vast net zo integer ingevuld. 

"Hier kan ik mee verder"

Natuurlijk ben ik blij met een mooi cijfer, maar ik word nog blijer als gaandeweg de training de deelnemers laten zien dat ze de stof gaan snappen. Dat ze hun inzichten delen, elkaar gaan helpen, aanmoedigen en spiegels durven voorhouden. 

Als aan het eind van de training deelnemers langslopen en bedanken omdat het ze “hier mee verder” kunnen. En omdat het niet zo eng was als waar ze bang voor waren. Dat zijn de momenten waarop ik blij word. Omdat ze er mee aan de slag willen, met wat ze hebben opgestoken. Omdat ze zich veilig gevoeld hebben om te oefenen en zich sterker voelen om het geleerde in de praktijk te gaan brengen. Daar kan geen 8.5 tegen op.