Leeftijdsloos

Uit Acteren is een Vak 63

Een van de mooie dingen van het vak acteren vind ik dat het leeftijdsloos is. In die zin dat er geen leeftijd is aan te geven dat je je werk niet meer kunt doen. Een pensioenleeftijd waardoor je niet meer mee doet, of in elk geval dat je van je welverdiende rust mag genieten. Er zijn altijd rollen voor alle leeftijden.

Natuurlijk is het niet grenzeloos leeftijdsloos. Ik kan doorgaan voor een moeder van volwassen kinderen, maar niet meer voor een van een baby. Ik kan wel weer een oma spelen, qua leeftijd, maar een kind of puber is niet meer iets waar men mij voor zal casten (tenzij in een heel weirde productie, dan doe ik het uiteraard wel weer graag).

Hoewel je nooit te oud bent voor dit vak, ben je vaak wel 'te oud' om het vak nog te leren. Om aan een van de reguliere theateropleidingen deel te kunnen nemen is er een maximum leeftijd. Dat heeft zijn voordelen: er zijn altijd mensen in een gelijke leeftijdsgroep, het is een leeftijd waarin je als een spons dingen in je op kunt nemen, en je bent nog wendbaar en leerbaar om het vak onder de knie te krijgen. Zonder oordeel durf ik te zeggen dat meer levenservaring in de weg kan gaan zitten van onbevangen leren.
Er zijn ook opleidingen die je alsnog het vak in kunnen helpen, vaak deeltijd, en voor mensen die in die eerste leeftijdsfase van rond de 18 eerst iets anders zijn gaan doen. Zo'n alternatief traject heeft menigeen toch op de grote podia gebracht.

Acteren is een vak dat je vanuit technische kennis over het vak, uit bezieling en passie doet en het is vooral echt een vak. Dat betekent dat je je volledig beschikbaar maakt aan producties waar je voor bent gecast. Of je nou 17 of 70 bent, dat is waar je voor gaat.

Hoewel het inderdaad in die zin een leeftijdsloos vak is, speelt de leeftijd wel een rol in de keuzes die er zijn. In verhouding zijn er meer rollen voor jonge acteurs dan voor de ouderwordende acteur.

De jonge acteur of actrice die flitsende rollen speelden worden na een poos eerder gecast voor de rol van een ouder, daarna grootouder. Is dat erg? Vind ik niet. Elke rol is zo interessant als je hem zelf maakt.

Ooit speelde ik in het stuk Opening night, waarin een actrice worstelt met dat haar rol zo dicht haar eigen leven raakt dat waan en werkelijkheid door elkaar heen gaan lopen. Een mooie dubbele laag, die ook oprecht lastig te spelen was, omdat het me ook persoonlijk raakte. Toch is het een stuk dat gaat over de leeftijdsloosheid van het vak, en dat maakt het interessant.

Je bent nooit echt 'uitgewerkt' tenzij je zelf niet meer wilt. Niet voor niets zijn mensen als Mary Dresselhuys, Ellen Vogel, Bram van der Vlught, en grote internationale sterren als Judi Dench, Morgan Freeman, Jane Fonda, Maggie Smith, Michael Caine tot op hoge leeftijd actief gebleven. Zo mooi is dit vak, zo leeftijdsloos. Het is je talent dat je overeind houdt, en je passie die maakt dat je door wilt gaan.

Zo mooi is dit leeftijdsloze vak.

Dingen die ik leer probeer ik ook in mijn lessen in te zetten. Meer weten over mijn lessen? Ga naar workshops en trainingen op mijn website voor een overzicht van het hele aanbod