Mag het iets kosten?

Uit: Tips en Weetjes over trainingsacteren 30

Tarieven en kwaliteit

De tarieven voor trainingsacteurs zijn al jaren onderwerp van discussie. In de tijd van de crisis kwamen de tarieven steeds meer onder druk te staan. Al in 2013 schreef Carien ten Have in het blad Intermediair over dit onderwerp

De zzp'er, wat een groot deel van de trainingsacteurs is, verdient zijn geld door te werken. Hoe meer werk, hoe meer je verdient. Daarnaast is er ook een deel werk waar geen verdienste tegenover staat. Denk aan de acquisitie, je administratie, vaak ook je reistijd. En er zijn natuurlijk ook uren waarin je simpelweg geen werk hebt. Dat zal altijd het onderscheid zijn tussen wel of geen dienstverband hebben.

Al in 2013 is de stelling in dit artikel dat een dagdeel-loon van tussen de 200 en 300 euro reeel is. Als ik dan nu kijk naar tarieven die geboden wordt dan is de inflatie voor ZZP'ers de verkeerde kant op gegaan. Ook in het artikel wordt al ingegaan op veel lagere tarieven dan dit reeele bedrag. Bedragen onder de 100 euro komen helaas nog altijd voor. Mijn boekhouder rekende mij ooit voor dat ik van elk inkomen ongeveer 60 % moest wegrekenen, omdat mijn kosten, belasting, btw, verzekeringen enz daar van betaald worden. Dat rekensommetje heeft me altijd geholpen als ik me afvroeg of ik een opdracht wel of niet moest aannemen.

Deze week sprak ik een collega die nog niet zo lang in het vak zit. Hij worstelde met hoe moeizaam het is om aan voldoende werk te komen. Wat me opviel is dat hij het vooral had over hoeveel (of liever hoe weinig) hij betaald kreeg. Het gesprek draaide al snel over de tarieven, die vooral te laag zijn en dat je daar niet van kunt rondkomen. Het zet me aan het denken. Dat laatste zal een opdrachtgever denk ik namelijk een rotzorg zijn. Daar is hij niet verantwoordelijk voor. En hij vraagt je ook niet om mee te werken omdat je dan inkomen hebt, nee, omdat hij een kwalitatief goede training wil verzorgen en daarin ook kwaliteit van jou verwacht.

In het artikel uit Intermediair dat ik aanhaalde schrijft Inge Hesselink van CNV Zelfstandigen: 'Normaal gesproken is het belangrijk een tarief te vragen waarbij u geld opzij kunt zetten voor onder andere uw verzekeringen en pensioen. De kosten voor het leveren van uw dienst moeten ook uit uw tarief betaald worden en daarnaast zult u geld moeten overhouden om van te leven. Wat ook van belang is voor het bepalen van een goed tarief, is de kwaliteit van de dienst die u levert. Goede kwaliteit is van belang en mag zeker wat kosten.'

'Waarderen klanten uw werk?'

Mevrouw Hesselink schrijft ook:

Nu de tarieven zo onder druk komen te staan, is het goed te kijken naar de waardering die uw klanten hebben voor uw werk. U zou eerst eens navraag kunnen doen in uw netwerk naar de mening van uw klanten over uw geleverde diensten. Waarderen uw klanten uw werk en zijn ze bereid daarvoor het door u gevraagde tarief te betalen, dan kunt u beter uw tarief (nog) niet verlagen.

Dat was het verhaal in 2013 en ik kan het direct doorvertalen naar 2018. De crisis is voorbij hoor ik, maar hoe staat het met de tarieven? Ik merk zelf dat de economie aantrekt doordat ik weer meer opdrachten binnen haal. Wat mevrouw Hesseling schrijft neem ik serieus: Ik wil heel graag weten hoe de opdrachtgever aankijkt tegen "kwaliteit", wat hij of zij daar onder verstaat. Dan kan ik aangeven of ik daar wel of niet aan kan voldoen. Als dat helder is kunnen we samen voor een goede training staan. Als helder is wat we over en weer verwachten wordt het ook logischer, vind ik, om het over de tarieven te hebben en daarover duidelijk te zijn.

Tegenwoordig vraag ik ook na elke training of we hebben kunnen doen wat we verwachtten, of de verwachtingen die de trainer van mij had uit zijn gekomen. Ik wil graag weten of mijn werk gewaardeerd wordt, de beste manier om daar achter te komen is om dit te vragen.

Spanningsveld

Kort geleden werd ik benaderd door een opleider die graag met me wilde werken omdat ik zoveel specifieke zorg-ervaring heb. We spraken af en stemden af wat de wederzijdse verwachtingen waren, ook tav kwaliteit. Er zat een hele serie trainingen aan te komen, en dat maakte het interessant voor beiden om tot een goede samenwerking te komen.
Bij zo'n soort afspraak wil ik soms wel soepeler zijn met tarieven. Als je van werk verzekerd bent kan je daarvoor kiezen en voor mij voelt het goed. Ik wist dat de organisatie niet veel te besteden had, het was een open gesprek. Voor de eerste periode spraken we af dat ik onder mijn minimum zo factureren. Met het vooruitzicht op een vrij volle agenda zou ik per saldo maandelijks meer overhouden dan wanneer ik deze klus niet had.
Echter voor de eerste training kreeg ik bericht dat hij mij dat tarief toch niet kon bieden, zijn organisatie wilde het geld er niet voor ter beschikking stellen. Of ik dan alsnog voor het lagere tarief (1/3 van wat ik al had verlaagd) het werk alsnog wilde doen. Wat zou jij doen?

Ik heb nee gezegd. Het verschil was onoverbrugbaar groot, helaas. Ik heb er geen spijt van.

Want ook al is de uitdaging mooi, en de gevulde agenda een prachtige belofte, ik wil ook mezelf in de ogen kunnen blijven kijken en zeggen: ja, wat je nu krijgt, dat verdien je ook. Met daarbij ook dank aan de NVvT voor hun adviestarieven. Als lid van de vereniging vind ik dat een prettig houvast, ook als ik van die bedragen afwijk. Want het mag iets kosten, vind ik.

Wat een mooi vak, toch?