Ter voorbereiding vast...

Uit Tips en Weetjes over Trainingsacteren 71

'Bel je me vooraf, zodat ik belangrijke zaken met je kan doorspreken voor je begint?'
Meestal heb ik vooraf overleg met een trainer, of deze nou bekend is of dat het een nieuw contact is. Ik vind het fijn als ik de stem even gehoord heb en heb kunnen sparren over de aankomende opdracht.
Hoe zo'n gesprek verloopt kan heel verschillend zijn. Dat hangt ook af van de soort training en de doelgroep waar de training aan gegeven wordt.

Soms is achtergrond-informatie nodig.
Enige tijd geleden hoorde ik van een collega die in een training rondom pyschiatrie een patient met psychiatrisch gedrag moest spelen. De (ervaren) trainer had dit goed doorgesproken en de (ervaren) collega was goed voorbereid. Toch ging er iets mis. Wat niet bekend was (ook niet bij de trainer), was dat aan deze training ook ervaringsdeskundigen deelnamen. En of je het wilt of niet, dan kan er een trauma getriggerd worden, wat niemand kan voorzien. En dat gebeurde. Ik ga niet op de casus in, want daarvoor weet ik te weinig van deze specifieke siutatie, maar ik denk wel dat achtergrondinformatie over de deelnemers wenselijk was geweest.

Los van dat bovenstaande gelukkig een wat uitzonderlijke situatie was, die naderhand goed is opgepakt, zet het wel aan het denken. Welke ins- en outs moet de trainer weten en welke daarvan zijn voor de trainingsacteur belangrijk.
Ik vind dat een heel grijs gebied. Aan de ene kant zeg ik: wat jammer dat dit niet bij de trainer bekend was, dan had wellicht een escalatie voorkomen kunnen worden. Aan de andere kant zeg ik: je kunt en hoeft niet alles te weten, als je maar weet hoe je adequaat met onverwachte situaties om moet gaan.
Dat klinkt misschien wat 'makkelijk', maar is m.i. wel de kern.

Natuurlijk, als bekend is of er specifieke problemen bij deelnemers spelen, kan de trainer daar rekening mee houden. Maar is het niet zo dat er 'altijd wel iets' is dat speelt? Hoeveel mag of moet een trainer weten van een individuele deelnemer om een goede training te kunnen geven? En in navolging daarop: Hoeveel van de informatie komt bij de trainingsacteur terecht? Houdt die daar dan in de leersituatie rekening mee?

Wie ben ik als trainingsactrice om te beoordelen of een persoon met issues (niet kleinerend bedoeld, maar wie heeft ze niet) wel of actief in de training meedoet? Laat ik daar helder over zijn, dat is niet aan mij.

Een lastig dilemma, vind ik.

Het weten over de issues beinvloed me. Als mens en als professional. Als ik er rekening mee houd bied ik misschien geen optimale leersituatie aan. Als ik er geen rekening mee houd is de leersituatie misschien onveilig.
Het kan ook zijn dat iemand uit bescherming niet oefent, dus helemaal niet in een leersituatie wordt geplaatst.

En vervolgens:
Hoe geef ik feedback, zonder het risico te lopen dat ik iets trigger bij de ander? Wie vangt het op als ik dat onbedoeld wel doe?

Goed voorbereid een training in gaan vind ik belangrijk. Wat ik ook belangrijk vind is dat ik als professional omga met de kennis die ik over de groep heb. Dat ik mij bewust ben van beinvloeding door kennis. Dat ik me er toe blijf zetten daar met een professionele afstand naar te kijken. In het moment zijn. Want in het moment is er alleen dat wat er dan is. En dat is niet de kennis vooraf, of de eventuele gevolgen achteraf. Alleen dat moment. Zo bereid ik me voor. Als een acteur die alle ins en outs van het stuk door en door kent, en dit tijdens het spel niet mee laat tellen, maar pas in het moment reageert. Een deelnemer heeft niets aan mij als ik iets anders doe dan in het moment reageren.

De voorbereiding is goed, laat dat helder blijven. Maar het spel en de leerstituatie is er niet bij gediend dat dat steeds meedoet.