En dan nu.... writersblock.

Uit: Tips en Weetjes over trainingsacteren 35

Twee jaar geleden ben ik begonnen aan het schrijven van een boek. Als ik er over vertel wordt ik super enthousiast. Het boek gaat over acteren, maar nog meer over hoe menselijk gedrag in elkaar steekt. Ik kan er soms heel verbaasd over zijn hoe makkelijk het me lukt om tijdens trainingsacteren precies  datgene aan te bieden waar de ander van kan leren. Dat is toch bijzonder? Blijkbaar heb ik een arsenaal aan gedrag in huis, wat ik lang niet altijd laat zien, maar wat ik wel kan inzetten om de deelnemer iets te leren. 

Hoe kan het dat ik, en met mij al mijn acterende collega's, in staat ben om mij te verplaatsen in het gedrag van de ander en dat ook nog eens waarachtig en gemotiveerd kan laten zien? Ik kan soms argumenten voor dit gedrag benoemen zonder dat ik de persoon, die dit gedrag in de werkelijke situatie vertoont, ken. Dat vind ik uitermate boeiend. Wat maakt dat een mens in staat is om dat te doen? Fysiek, emotioneel, zintuiglijk zo "in een ander duiken" dat men gaat geloven dat jij zo bent. Dat is toch een kunst op zich? 

Daarover wil ik schrijven, en daar loop ik soms ook enorm op stuk.

Focus , tips om er beter mee om te gaan.

Mijn mentor Arnica Elsendoorn heeft me enorm veel geleerd over het vak. En dat niet alleen, ook over hoe de hersenen en spieren werken. Dat het waar is wat ze zei heb ik aan den lijve ondervonden. In mijn lessen geef ik het ook door. "Ervaar het, dan merk je het" zeg ik met Arnica in gedachten. Het klopt. Door het te ervaren ontdek je. Door je bewust te zijn en altijd onderzoekend te blijven ondervind je en leer je. En dat is precies wat het lastig maakt voor het boek.

Motiverende gespreksvoering.

Ik werk geregeld mee aan trainingen Motiverende Gespreksvoering. Dat lijkt opeens een ander onderwerp maar voor mij linkt het hier wel aan. In de training breng ik een eigen dilemma in om deelnemers te laten oefenen met deze manier van coachen. Ik vertel hen dat ik een boek wil schrijven maar dat het er maar niet van komt. Zij mogen mij vragen stellen om mij te helpen ontdekken waarom ik er maar niet mee opschiet. Zo leren zij welke vragen helpend zijn en welke niet. En ik krijg meer inzicht in hoe ik met dit dilemma omga. 

Ik ben erg gemotiveerd om dit boek te schrijven. Als ik dat bekijk op een schaal van 0 - 10 zit ik op een 8, misschien zelfs 9. Als ik echter kijk naar hoeveel vertrouwen ik er in heb dat het me ook gaat lukken geef ik mezelf maar een 4, soms zelfs maar een 3. Door hun vragen wordt voor mij steeds helderder waarom het nog niet een 10 is, en ook waarom het niet een 2 of zelfs 1 is. Dat laatste is mooi, want daar benoem ik eigenlijk positieve dingen, dingen die al gedaan zijn, dingen waarvan ik weet dat ik ze kan. En dat geeft mijn zelfvertrouwen wel weer een boost.

Waar een writersblock dus al niet goed voor is. Ik leer er van, deelnemers leren er van, dubbel winst. Mooi toch?
En dat boek gaat er komen hoor. Lees je me als het zover is?

Wat een mooi vak, toch?