Zomerrust

Uit Tips en Weetjes over Trainingsacteren 71

Als de agenda langzaam aan wat leger wordt, de dagen langer en het weer warmer, dan komt er tijd vrij voor andere dingen dan werk.

Mijn neiging is om die tijd te gebruiken voor achterstallig werk, zoals het bijwerken van mijn administratie, mijn website, lang wachtende kleine klusjes-die-er-steeds-bij-inschieten, uitwerken van aantekeningen, promoten en plannen van werk voor na de zomer en ga zo maar door.

Het is een fijn gevoel als zaken afgehandeld zijn, en elk van die klussen die blijven liggen hebben hun waarde.

Vorige week las ik een artikel dat me aan het denken zette over die neiging. Als zzp'er doe ik zo eigenlijk het hele jaar. Zodra ik een gaatje tijd heb kijk ik welke klus er dan nog ligt om te doen. Soms is dat het schrijven van brieven zoals deze, waar ik mezelf toe moet zetten. Ik heb namelijk met mezelf afgesproken dat ik elke maand zo'n brief schrijf. En omdat ik mezelf niet graag voor de gek hou, doe ik dat trouw. Nou, redelijk trouw, gebied de eerlijkheid me te zeggen.
Het artikel ging over hoe heel veel zzp'ers dat doen: altijd bezig zijn. Je bent zzp, dus alles ligt op jouw bordje. Niemand doet het voor je, en niemand kan het zoals jij het doet. De vicieuze cirkel die je zelf creëert.

Door het artikel realiseerde ik me dat het best destructief kan zijn om lang zo te werken. Echt vakantie nemen doe ik sporadisch, misschien ook wel omdat ik niet zo snel alleen ergens op uit ga, zonder specifiek doel. En als ik een doel heb, komt het meestal neer op dat het een werkvakantie is.
Echt vakantie vieren, los zijn van alles wat met werk te maken heeft, het is lang geleden.

Tot nu toe geeft deze zomer heel veel reden om niet weg te hoeven. Het weer in NL is fantastisch voor een vakantie (oke voor de natuur mag het wat meer regenen), en ik woon redelijk dicht bij bos en strand. Alle mogelijkheiden om vakantie te vieren heb ik bij de hand. En toch... elke avond nog even een klein klusje, dat soms groter blijkt dan ik had gedacht waardoor ik tot in de nacht doorwerk en de volgende dag niet zo fit ben als ik zou willen zijn.

Het bewuste artikel ging over de noodzaak voor ons brein om 'op adem ' te komen. Niet uitschakelen, dat werkt niet maar wel tot rust komen. Als we het brein niet zo'n pauze geven zetten we onszelf zo vast in ons werk dat het in feite minder effectief wordt. Het wordt moeilijker om de bomen van het bos te onderscheiden omdat we er niet meer van afstand naar kunnen kijken. Door ons brein een echte pauze te geven, geven we onszelf de kans om vanuit een uitgerust perspectief naar de dingen te kijken.

Ons brein blijft fitter door de variatie. Als we daarnaast ons lijf ook in een andere stand zetten, meer rust of juist meer beweging, dat kan verschillen, dan laden we op een manier op die helpend is om met frisse moed weer aan de slag te gaan.

Na een week tuinieren zeg ik nu: fijn, maandag weer aan de slag. Met spierpijn, dat wel, want zo vaak tuinier ik niet. Maar wat is dat een lekkere manier om even helemaal zen te worden.

Geen tuin? Vind je eigen manier om lief voor je lijf en brein te zijn. Mijn zomertijd is ingegaan. Ik denk dat er nog wel zo'n week gaat komen. Heerlijk.